эмганыме
эмганыме
1. прич. от эмганаш
2. прил. раненый, ушибленный; повреждённый при ранении, ушибе
    Людмила эмганыме верыш эмым шӱра. А. Волков Людмила на раненое место намазывает лекарство.
3. в знач. сущ. ранение, ушиб, травма, повреждение
    (Очандр:) Эмганымем годым мыят кутко ӱй дене пайдаланенам. А. Юзыкайн (Очандр:) При ранении и я пользовался муравьиным маслом.
    – Эмганымем дене шке частьышкем логал шым керт. А. Мурзашев – Из-за ранения я не смог попасть в свою часть.
Сравни с: эмганымаш, сусыргымо