яргак
яргак

разг.
1. сущ. распутник, распутница; развратник, развратница; беспутник, беспутница; человек, ведущий распутную, развратную жизнь; ярыга
    Яргакыш лекташ стать распутником.
    – Да-а, Ведаси шкежат кум марий деке шуын. Тугай яргак дене мо шотым муат. Н. Лекайн – Да-а, Ведаси и сама перебрала трёх мужиков. С такой распутницей какой толк найдёшь.
    (Сайпола вате:) Мый гын тыгай яргакым (Анайым) ала-кунамак сурт гыч поктен луктам ыле. А. Эрыкан (Жена Сайполы:) Я такую распутницу (Анай) давно бы выгнала из дома.
2. сущ. распутство, разврат, беспутство
    Лапсолаш мийымеке, Верушын яргакшым пален налынат, (Йыван) ынежат пуро улмаш. Н. Лекайн Прибыв в Лапсолу и узнав о распутстве Веруш, Йыван не хотел даже заходить.
3. прил. распутный, беспутный, развратный, развязный
    Яргак вате распутная жена.
    (Бригадирже) ӱдыр-влак деке лишке мияш ок тошт, яргак каче семын кӱлеш-оккӱлым ойлыштын ок мошто. «Ончыко» Бригадир не смеет близко подойти к девушкам, не умеет говорить глупости, как развязные парни.
Сравни с: яжар, курва, аташ

диал. нищий, бедный, не имеющий ничего; ярыга, ярыжка, голодранец
    (Поян еҥ) кугешнен ойлен колта: «Мый чыла кертам! Тыгай яргакшым вич пачаш налын ужалем». О. Шабдар Богач кичливо заговорил: «Я всё могу! Такого голодранца раз пять куплю и продам!».
Сравни с: яришка, нимодымо, укеан, незер, нужна, йорло