сонарлыме 1. прич. от сонарлаш 2. прил. охотничий; связанный с охотой, относящийся к охотничеству Арслан ял ожнысекак сонарлыме верлан шотлалтеш.А. Эрыкан Деревня Арслан издавна считается охотничьим угодьем. Нуныжынат киндышт сита улыжат Ӱярня марте гына, вараже сонарлыме паша дене веле илен толашат.А. Юзыкайн У них тоже хлеба хватает только до Масленицы, а затем они пытаются перебиваться охотничьим промыслом. 3. в знач.сущ. охота, охотничий промысел А сонарлыме шотышто кузе?А. Асаев А как насчёт охоты? – Сонарлыме годым тӱрлыжат лиеда, – пыдал нале, мемнан йӧндымылыкыш логалмынам ужын, Вавиш кугызай.«Мар. ком.» – На охоте всякое случается, – заступился дядя Вавиш, видя, что мы попали в неловкое положение.