сонарлыме
сонарлыме
1. прич. от сонарлаш
2. прил. охотничий; связанный с охотой, относящийся к охотничеству
    Арслан ял ожнысекак сонарлыме верлан шотлалтеш. А. Эрыкан Деревня Арслан издавна считается охотничьим угодьем.
    Нуныжынат киндышт сита улыжат Ӱярня марте гына, вараже сонарлыме паша дене веле илен толашат. А. Юзыкайн У них тоже хлеба хватает только до Масленицы, а затем они пытаются перебиваться охотничьим промыслом.
3. в знач. сущ. охота, охотничий промысел
    А сонарлыме шотышто кузе? А. Асаев А как насчёт охоты?
    – Сонарлыме годым тӱрлыжат лиеда, – пыдал нале, мемнан йӧндымылыкыш логалмынам ужын, Вавиш кугызай. «Мар. ком.» – На охоте всякое случается, – заступился дядя Вавиш, видя, что мы попали в неловкое положение.