юарлыме
юарлыме
1. прич. от юарлаш
2. в знач. сущ. шум, галдёж, гомон, гвалт; нестройный крик
    Уремыште йоча-влакын юарлымыштым кольым. А. Филиппов На улице я услышал галдёж ребят.
3. в знач. сущ. ликование, торжество, восторг
    Матрёна Петровна Вера шӱжаржын куанен юарлымыжым ӧрын онча. В. Юксерн Матрёна Петровна удивлённо смотрит на радостное ликование сестрёнки Веры.
Сравни с: юарлымаш