омыта
омыта
1. хомут; часть упряжи (имньылан шӱйышкыжӧ чиктыме ӱзгар)
    Омытам чикташ надевать хомут
    омытам кудашаш снимать хомут.
    Ик имньылан кок омытам огыт чикте. Калыкмут На одну лошадь два хомута не надевают.
    Налеш омытам, шыпак малыше оролын шӱйышкыжӧ чиктен шында да вачыжым тӱкалта. В. Соловьёв Берёт хомут, тихонечко надевает на шею спящему сторожу и будит его.
Сравни с: сӱспан
2. в поз.опр. хомута (омыта дене кылдалтше)
    Омыта кыл гуж
    омыта оҥа клешня хомута
    омыта шупшыш супонь
    омыта портыш войлок хомута
    омыта ӱзгар сбруя, упряжь
    омыта пӱй (диал.) хомутина.
    Йырым-ваш тегыт, омыта пуш ӱпшалтеш. И. Васильев Кругом пахнет дёгтем, запахом хомута.
    Икмагал гыч омыта ӱзгар имне капеш йӧнештаралте. А. Юзыкайн Через некоторое время вся сбруя была на лошади.
Идиоматические выражения:
омытам чияш