окоп
окоп
1. окоп (лӱйкалыме годым шылашлан лӱмын кӱнчымӧ лаке)
    Окопым кӱнчаш рыть окоп.
    Туге гынат нунын пехотышт мемнан окоплаш шӱшкылтеш. Д. Орай Всё равно их пехота вламывается в наши окопы.
    Боец-влакын окопыштым ончалын, тудо йодо. Н. Лекайн Посмотрев на окопы бойцов, он спросил.
2. в поз.опр. окопный, окопа
    Окоп пундаш дно окопа.
    Тыште йӧршеш вес сӱрет: окоп пырдыжым, урын волымо деч воштырым тодын, пече дене пеҥгыдемдыме. Ф. Майоров Здесь совсем другая картина: стены окопа защищены от обвала забором из прутьев.