шӱрдымӧ
шӱрдымӧ
1. прич. от шӱрдаш
2. в знач. сущ. ругань, брань, упрёк, укор, укоризна
– Еҥыным тыге йомдараш сай огыл, – шӱрдымӧ пылышемлан солна. А. Юзыкайн – Нехорошо так терять чужое, – до моих ушей доносится упрёк.
Сравни с: шӱрдылмӧ, шӱрдымаш, шылталыме
О сайте
Инструкция