шӱкшак
шӱкшак
1. мусор, сор, хлам, отбросы, дрянь
Лум йымач тӱрлӧ шӱкшак чарашке лектын. В. Косоротов Из-под снега вытаял разный хлам.
Саде верыште мучко тӱрлӧ шӱкшак: рӱдаҥше кӱртньӧ пудырго, каткалалтше кӱртньӧ-бетон, куштыра. «Мар. ком.» На том месте сплошь разный хлам: ржавый железный лом, раскрошившийся железобетон, мусор.
Сравни с: шӱк, куныж, куштыра
2. ветошь, лохмотья, рухлядь, старьё
Кеҥежым алтенче татар-влак толыныт. Нунын шондыкышт тич ӱдырамаш сату лийын. Нине сатум шӱкшак дене вашталтеныт. Я. Элексейн Летом приезжали татары-коробейники. Их сундуки были набиты товарами для женщин. Эти товары меняли на ветошь.
3. перен. бран. дрянь, отбросы, дурень, дурак (о человеке)
– Неужели тыгай шӱкшак-влак дене тунемаш верештеш? К. Исаков – Неужели мне придётся учиться с такими отбросами?
– Тыгай шӱкшакше кораҥже, – манят, Ялтай кугыза шкак Ганям шынден кудале. Д. Орай – Такая дрянь пусть уберётся, – сказал старик Ялтай и сам же увёз Ганю.
4. в поз.опр. мусорный, сорный; связанный с мусором, сором; предназначенный для мусора, сора
Шӱкшак ведрат шӱяш тӱҥалын, ӱпша. «Мар. ком.» В мусорном ведре (букв. мусорное ведро) начало гнить, пахнет.
Шӱкшак лаке йыр карме темын. «Мар. ком.» Вокруг мусорной ямы полно мух.
Сравни с: шӱк, куныж, куштыра