шӱдывуй
шӱдывуй
Г.: шӱдӹвуй
уст. сотник; командир сотни в стрелецких войсках Русского государства в ⅩⅥ–ⅩⅦ вв. (Руш кугыжанышыште стрелецкий войскан шӱдӧ еҥан частьшын командирже)
    1556 ийыште курыкмарий кокла гыч ик шӱдывуй, Алтын, шке декше Мамич-Бердейым ӱжын конден. «Марий Эл» В 1556 году один сотник из горных мари, Алтын, пригласил к себе Мамич-Бердея.