шуркедылше 1. прич. от шуркедылаш 2. прил. колючий Лывырге кидна дене шуркедылше отыл кокласе уржавуйым мешак тичак погышна.Ю. Артамонов Мы своими нежными руками собрали полный мешок ржаных колосьев среди колючей стерни. Шола могырышто шуркедылше вондер кушкын шогалын.«Ончыко» На левой стороне вырос колючий кустарник. Сравни с: шуркалыше, шуркалышан, шуралтышан