шуркалымаш
шуркалымаш
сущ. от шуркалаш
1. тыкание чем-либо острым; укол, укалывание
    Име дене шуркалымаш укалывание иглой.
    Микалат пеш куржын толеш, воктеныже кок йолташыже. Толын шушашышт годым кӱзӧ дене шуркалымашышкат шуо. «Ончыко» Издали подбегает и Микал, рядом с ним два друга. Когда они прибежали, дошло и до поножовщины (букв. до тыканья ножами).
2. укол, колотьё; резкая колющая боль
    Шӱмыштӧ шуркалымаш укол в сердце
    ӧрдыжыштӧ шуркалымаш колотьё в боку.
Сравни с: шуркедылмаш, шуркалыме