шуркалымаш сущ. от шуркалаш 1. тыкание чем-либо острым; укол, укалывание Име дене шуркалымаш укалывание иглой. Микалат пеш куржын толеш, воктеныже кок йолташыже. Толын шушашышт годым кӱзӧ дене шуркалымашышкат шуо.«Ончыко» Издали подбегает и Микал, рядом с ним два друга. Когда они прибежали, дошло и до поножовщины (букв. до тыканья ножами). 2. укол, колотьё; резкая колющая боль Шӱмыштӧ шуркалымаш укол в сердце ӧрдыжыштӧ шуркалымаш колотьё в боку. Сравни с: шуркедылмаш, шуркалыме