шужыль
шужыль
Г.
1. кочедык; кривое шило для плетения лаптей
    Тошты шужыль старый кочедык.
    Мӹнь нивлӓм плетем. Охыр кидӓ агыл, а шужыль доно. «Кырык сир.» Я лыко плету. Не голыми руками, а кочедыком.
2. в поз.опр. кочедычный, кочедыка; относящийся к кочедыку
    Степан шужыль вурдым охоницӓ пыдыргы доно ягылтен шӹнзӓ. В. Сузы Степан шлифует осколком стекла ручку кочедыка.
Сравни с: сӱзлӧ