шинчалаш
шинчалаш
Г.: сынзалаш
-ам
ржать; издавать ржание (о лошади)
    Кӱшнӧ кӱдырчӧ кӱдырта, ӱлнӧ чома шинчалеш. Ю. Артамонов Наверху гром гремит, внизу жеребёнок ржёт.
    Куанен шинчалыт имне-шамыч, пылышым шогалтыл йыр ончат. М. Казаков Радостно ржут лошади, смотрят кругом, навострив уши.
Составные глаголы:
шинчал колташ