шикшан
шикшан
Г.: шӹкшӓн
1. прил. дымный, дымящийся, наполненный дымом; закопчённый
    Шикшан юж дымный воздух
    шикшан агун дымный овин.
    Токпайын куваже шикшан кудо кӧргыштӧ кас кочкышым ышта. К. Васин Жена Токпая в дымной летней кухне готовит ужин.
    Теле гоч Булыгинын делянкыштыже, шӱрашан шӱрым кочкын, шикшан зимовкышто илен, келге лумым келын, чодырам руышна. Я. Элексейн Питаясь крупяным супом, живя в закопчённой зимовке, мы всю зиму, топая по глубокому снегу, на делянке Булыгина рубили лес.
2. нар. дымно, полно дыма
    Вес пӧлемыште тылечат шикшан. М.-Ятман В другой комнате ещё больше дымно.