луй 1. куница (зверёк с ценным пушистым мехом) Ой луй модеш, луй модеш кугу чодыра тӱрыштет.П. Ланов Ой играет куница, резвится на опушке большого леса. Сакар пычалым руалтыш, луй почеш чымалте.С. Чавайн Сакар схватил ружьё и побежал вслед за куницей. 2. в поз.опр. относящийся к кунице, принадлежащий кунице Чужган кугыза луй коваштым лу теҥгелан веле аклыш.С. Чавайн Старик Чужган оценил шкурку куницы только на десять рублей. Идиоматические выражения: – шопке луй