луй
луй
1. куница (зверёк с ценным пушистым мехом)
    Ой луй модеш, луй модеш кугу чодыра тӱрыштет. П. Ланов Ой играет куница, резвится на опушке большого леса.
    Сакар пычалым руалтыш, луй почеш чымалте. С. Чавайн Сакар схватил ружьё и побежал вслед за куницей.
2. в поз.опр. относящийся к кунице, принадлежащий кунице
    Чужган кугыза луй коваштым лу теҥгелан веле аклыш. С. Чавайн Старик Чужган оценил шкурку куницы только на десять рублей.
Идиоматические выражения:
шопке луй