лавыран
лавыран
Г.: лявӹрӓн
1. прил. грязный; покрытый грязью, запачканный, нечистый
    Лавыран корно грязная дорога
    лавыран вӱд грязная вода
    лавыран кем грязные сапоги
    лавыран шовыч грязный платок.
    (Эчанын) ӱмбалныже лавыран тувыр. Н. Лекайн На Эчане грязная рубашка.
    Нуно кумытынат шӱкан, лавыран олымбалне кият ыле. Я. Ялкайн Они все трое лежат на неубранных, грязных нарах.
2. прил. перен. грязный; морально нечистый, непристойный, гнусный
    Лавыран шомак грязное слово
    лавыран анекдот грязный анекдот.
    – Шорт, шорт… Нимат огыл… Тек лавыран чонетым муш. В. Сапаев – Плачь, плачь… Ничего… Пусть очистится твоя грязная душа.
3. нар. грязно
    Пеш лавыран очень грязно
    пулвуй даҥыт лавыран грязно до колен
    уремыште лавыран на улице грязно.
    Окопышто лавыран, шӱйшӧ виляла ӱпша. С. Чавайн В окопе грязно, воняет гнилой падалью.
    – Лавыран иледа. Кӱваржым молан ода муш? М. Иванов – Грязно живёте. Полы-то почему не моете?