кӱрылтшӧ
кӱрылтшӧ
1. прич. от кӱрылташ
2. прил. прерывающийся, прерывистый
    Кӱрылтшӧ йӱк прерывающийся голос.
    – Лена, мый тыйым чаманем, – кӱрылтшӧ ойжым кошартыш ӱдыр. В. Иванов – Лена, я тебя жалею, – закончила прерывающиеся слова девушка.