кӱнчымӧ 1. прич. от кӱнчаш 2. в знач.сущ. копка, раскопка, рытьё Кӱнчымым эскераш наблюдать за рытьём. Алексеев кӱнчымым чарныш.Н. Лекайн Алексеев прекратил рытьё. Канаве кӱнчымӧ годым кок арня гутлаште калык икоян лийын пашам ыштышат, вараже шолдыргаш тӱҥале.М. Шкетан Около двух недель рытья канавы люди работали единодушно, потом начался разброд, шатание.