кумыт
кумыт
Г.: кымыт
1. три (число)
    Каврий Когойым, Сопромым да Алтыбайым шотла: иктыт, коктыт, кумыт. Н. Арбан Каврий считает Когоя, Сопрома, Алтыбая: один, два, три.
Сравни с: кум Ⅰ
2. в знач. сущ. трое
    Комнатыште ик ӱдыр мала, кумытшо лудын шинча, кокытшо урга. Я. Ялкайн В комнате одна девушка спит, трое читают, двое шьют.
    Сурт оза арака кленчам лукто, кумытлан темкалыш. Г. Чемеков Хозяйка достала бутылку вина и разлила на троих.