кумылдымо
кумылдымо
Г.: кымылдымы
скучный, невесёлый, печальный, грустный
    Кумылдымо йӱк печальный голос
    кумылдымо еҥ грустный человек.
    (Политрук) кужун мутланаш йӧратен огыл, тӱжвач ончымаште кумылдымо пӧръеҥла койын. П. Корнилов Политрук не любил долго говорить, с виду он казался грустным мужчиной.
    (Рвезе) йолташыже-влак коклаште йӧршын кумылдымо сыным ыш уж. А. Юзыкайн Парень вообще не заметил среди друзей печального настроения.
Сравни с: ойган, шӱлыкан, кумылсыр