кугешныше
кугешныше
Г.: когоэшнӹшӹ
1. прич. от кугешнаш
2. прил. гордый, с присущим чувством собственного достоинства, самоуважения
    Ӱдырын шинчаштыже нигунам йӧрыдымӧ тыматле, кугешныше ончалтыш коеш. М. Евсеева В глазах девушки виден негаснущий скромный и гордый взгляд.
    Муро, кугешныше йӱкым ешарен, утларак талын йоҥгаш тӱҥалеш. К. Васин Песня, взяв гордовеличественные звуки, стала звучать ещё громче.
3. прил. спесивый, надменный, важный, гордый, тщеславный
    Поян ватын ожнысо кугешныше койышыжо шулен. А. Юзыкайн Исчез прежний гордый нрав богатой женщины.
    Ме кугешныше она ул! Н. Ильяков Мы не гордые!
4. сущ. гордец, хвастун, кичливый человек
    Ме кугешныше-влак дене пырля огына шинчылт. Мы не будем сидеть с гордецами.