куаныме
куаныме
1. прич. от куанаш
2. в знач. сущ. радость
    Куанымым шылтыде не скрывая радости
    куаныме дене от радости, на радостях.
    Мый шке куанымем ынем ончыкто. Й. Ялмарий Я не хочу обнаружить свою радость.
    (Тамара:) Ӱдыр-рвезе-влакын куанымыштым чараш нигузе ок лий. Н. Арбан (Тамара:) Никак нельзя запретить выражение радости девушками и юношами.
Сравни с: куанымаш, куан, йывыртымаш