куаныме 1. прич. от куанаш 2. в знач.сущ. радость Куанымым шылтыде не скрывая радости куаныме дене от радости, на радостях. Мый шке куанымем ынем ончыкто.Й. Ялмарий Я не хочу обнаружить свою радость. (Тамара:) Ӱдыр-рвезе-влакын куанымыштым чараш нигузе ок лий.Н. Арбан (Тамара:) Никак нельзя запретить выражение радости девушками и юношами. Сравни с: куанымаш, куан, йывыртымаш