каҥга
каҥга
1. тощий, сухопарый, худой, худощавый (о человеке)
Каҥга еҥ худощавый человек
каҥга кид худые руки.
Комиссарын чурийже черле еҥын гае, каҥга. К. Васин Лицо комиссара как у больного, худое.
Элексей кугыза пеш каҥга шӱргывылышан марий. Н. Лекайн Старик Элексей – мужик с очень худощавым лицом.
Сравни с: какший, начар
2. тощий, скудный; неплодородный (о земле)
Мландыжат шагал, ситартышыжлан пешак каҥга. Ф. Майоров И земли мало, к тому же очень тощая.
(Ведат:) А каҥга мландеш тудо (пырче) мерчен лектеш. А. Конаков (Ведат:) А на тощей земле зерно прорастает плохо.
Мландыже, очыни, каҥга, терысым ужын огыл. А. Березин Земля-то ваша, наверное, тощая, давно не видела навоза.
Сравни с: явык