каркалаш
каркалаш

-ем
многокр.
1. разевать (рот)
    Шокшо кече годым корем серыште шинчыше ужавала умшам каркален, минут еда уэштат. А. Айзенворт В жаркую погоду, раскрывая рот как лягушка на берегу реки, зеваешь поминутно.
2. мигать (хлопать) глазами
    Васукын чыла йыжыҥ вийже кенета лушкыдем каен, икмагал орадыла шинчажым каркален шоген, нимом ышташ ӧрын. М. Шкетан Вдруг Васук почувствовал слабость во всём теле, некоторое время он стоял, как шальной, хлопая глазами, не зная, что делать.

-ем
многокр. каркать; издавать звуки, похожие на «кар-кар»
    Коклан шодо логарже дене карш каркала. А. Филиппов Временами хриплым голосом каркает коростель.
    Одар куэ ден кугу топольышто тӱшкан-тӱшкан корак ден чаҥа-шамыч каркалат. Д. Орай На ветвистой берёзе и большом тополе каркают вороны и галки.

-ем
обтягивать, опутывать (например, кладь, воз) верёвкой
    Пӧтыр кугыза ден кугурак эргыже леваш йымалне терым ачалат: тер салым каркалат, тортам пунчалыт. О. Шабдар Старик Пётр со своим старшим сыном чинят в сарае сани: опутывают верёвками кресла саней, ввёртывают оглобли.
    Мыйым еропланыш шындышт, суран ӱштӧ дене чот гына каркалышт. М. Шкетан Меня посадили в аэроплан, крепко опутали кожаными ремнями.
Составные глаголы:
каркален шындаш