каралаш Ⅰ Г.: кӓрӓлӓш -ам однокр. 1. разг. выпучить, вылупить, вытаращить (глаза); широко раскрыть глаза – Ну-у, – бурлак шинчажым карале. – Лӱмемат паледа?К. Васин – Ну-у, – вылупил глаза бурлак. – И имя моё знаете? 2. зевнуть, разинуть (рот) Ала-кушеч олагорак толын шинче да кок гана умшажым карале.И. Васильев Откуда-то прилетела серая ворона и два раза зевнула. Ⅱ Г.: кӓрӓлӓш -ам однокр. заорать, закричать; громко крикнуть – Мо пеш кужун коштат? – карале Иван Ефимовичын ватыже.М. Казаков – Что так долго ходишь? – заорала жена Ивана Ефимовича. Тиде шонымаш дене тудо (Токпай) уло кертмын карале: «Мыят эргымым Озаҥыш колтем. Тек тунемже!»К. Васин С такой мечтой Токпай во всю мочь закричал: «И я сына пошлю в Казань. Пусть учится!». Составные глаголы: – карал колташ – карал шындаш