кандыра
кандыра
Г.: кӓндӹрӓ
1. верёвка, бечёвка
    Кужу кандыра длинная верёвка
    муш кандыра пеньковая верёвка
    кандырам пунаш вить верёвку.
    Кандыран кужужо сай, мутын – кӱчыкшӧ. Калыкмут Верёвка хороша длинная, а слово – короткое.
    Илышем керышталтше кандыра гай незер ыле гынат, куанаш жапым муам ыле. М. Шкетан Хотя жизнь моя бедная была как перекрученная верёвка, но я находил время и для радости.
2. перен. танец восточных мари
    Такмакын лончыжо пырт чарнымеке, «тывырдикан» пуналте «кандыра». Сем. Николаев Как только кончилась частушка, с чечёткой завилась «верёвка».
3. в поз.опр. верёвочный
    Вуйыштыжо кушкедалтше мераҥ упш, ӱмбалныже тумыштыл пытарыме тошто мыжер, кыдалыште кандыра ӱштӧ. Н. Лекайн На голове у него порванная заячья шапка, на теле старый кафтан, на пояснице верёвочный пояс.