ТОШКАЛАШ(АТ) ВЕР УКЕ (ок лий), Г. ташкалаш(ат) вӓр уке (ак ли) разг., экспрес. (букв. наступить (даже) места нет (не будет). ≅ ШАГУ НЕГДЕ СТУПИТЬ. Очень много скопилось где-л. людей. – 60-шо ийла тӱҥалтыште Ярна уремыштына телевизорым ик эн ончыч Краснов Лаймыр нале. Шоҥгыжо, йочаже, кыдалаш ийготанже теле кастене шуматкече еда нунын деке миен темына, пӧрт тичак еҥ-влак, тошкалаш вер уке.В. Осипов-Ярча. Мӱндыр мӧр олыкем. – В начале 60-х годов на нашей улице Ярна один из первых телевизор купил Краснов Лаймыр. Мы, старики, дети, люди средних лет, приходили к ним зимними вечерами по субботам, дом был полон людей, шагу негде ступить. Актансола клуб куткышуэмак веле шарныкта. Тошкалаш вер уке. <…> Ола гычат, Морко велымат ӱдыр ден каче-шамыч толыныт.Ю. Галютин, В. Мастаков. Порсын шӱртӧ мучаште. Клуб Актансолы напоминает муравейник. Шагу негде ступить. <…> Девушки и парни собирались как из города, так и с моркинской стороны. (Леонид:) – Кеҥежым Ялтышке тунар калык погына, тошкалаш вер огеш лий.В. Горохов. Чевер олма. (Леонид:) – Летом в Ялте собирается столько народу, что шагу негде ступить. Тилошты рабкоопын лапкашкыжы пырышым. Нӓлшывлӓ лапка циц – ташкалашат вӓр уке.Н. Игнатьев. Тум кестен. На днях я заходил в магазин рабкоопа. Магазин полон покупателей – шагу негде ступить. Халыкшы амаса тӱцӹнжӹ пыренок шалга, скоры правленин кого пӧрт кӧргӹштӹ ташкалашат вӓр укелӓ каеш.В. Тотир. Ӹлӹмӓш аяран, ӹмӹлӓн. Люди беспрерывно заходят с улицы, кажется, что скоро в большом доме правления шагу негде будет ступить.