алаша
алаша
1. мерин
    Тор алаша гнедой мерин
    пакма алаша неходкий мерин.
    Кечывал мартен Вӧдыр алашажым ныл гана кандарыш. Д. Орай До обеда Вёдыр дал отдохнуть своему мерину четыре раза.
    Метрий туле гай алашажым покталта. М.-Ятман Метри подгоняет тощего, как льномялка, мерина.
2. в поз.опр. принадлежащий мерину, мерина
    Алаша йол нога мерина
    алаша йӱк голос мерина.
    Ӧрышыжӧ – пел аршын кутыш, пондашыже – алаша поч. Н. Лекайн Усы – длиною в поларшина, борода – хвост мерина.
    (Вуйлатыше) Матрам нумал лукто, тудым алаша тупыш кӱзыктыш, шкежат шинче. П. Корнилов Председатель вынес Матру, посадил её на мерина, сел сам.