МАРДЕЖЫМ, Г. мардежӹм
МАРДЕЖЫМ (южым) ЧУМЕН КОШТАШ, Г. мардежӹм чымен кашташ
разг., шутл. (букв. ветер (воздух) пиная ходить).
Пинать ветер (воздух). Бездельничать, слоняться, бродить, шататься без цели, без дела.
    Мардежым гына чумен коштынат! – шӱлыкаҥеш тудо (Ванян аваже), – шым классым тунем пытарымекак, тыйым иктаж-могай техникумыш тунемаш колташ кӱлеш улмаш. В. Иванов. Илыш тыге тӱҥалеш. – Ты только ходил и пинал ветер! – огорчается она (мать Вани), – сразу после окончания седьмого класса тебя надо было отправить учиться в какой-нибудь техникум.
    (Алвика – Алексей нерген:) − Экзамен марте адак южым чумен кошташ тӱҥалеш мо? А. Асаев. Товатлыме куэ. (Алвика – об Алексее:) – Он опять до экзаменов будет пинать воздух?
    Ӓвӓм мӹньӹм со вырса. «Тӹнь, – манеш, – Вова гань лимӓ. Тӹдӹ пиш шотан ӹрвезӹ, тӹньлӓэт мардежӹм чымен ак кашт, школ гӹц толешӓт, тоны ӓвӓжӹлӓн палша». Н. Егоров. Гармонь. Мама меня постоянно ругает. «Ты, – говорит, – будь как Вова. Он очень толковый мальчик, не пинает ветер, как ты, после школы дома помогает матери».