рӱжгымӧ
рӱжгымӧ
Г.: ружгымы
1. прич. от рӱжгаш
2. в знач. сущ. шум
    Рӱжгымышт уло ял кумдыкеш шокта. К. Васин Их шум слышен по всей деревне.
    Ӱдыр-влакат, шып лийын, орол пӧртыштӧ рӱжгымым колыштыт. С. Чавайн Девушки, притихнув, прислушиваются к шуму в сторожке.