рашкалташ
рашкалташ
-ем
1. ударять, ударить (о молнии), греметь (о громе)
    Кӱдырчӧ рашкалта. Гром гремит.
    Волгенче кӱкшӧ пушеҥгым рашкалта. Калыкмут Молния ударяет высокое дерево.
2. щёлкать (щёлкнуть) кнутом
    Кӱтӱчӧ, солаж дене рашкалтен, ушкал-влак почеш ял мучко ошкыльо. В. Иванов Щёлкая кнутом, пастух зашагал по деревне за коровами.
3. разг. ударить кого-либо, дать пощёчину, оплеуху
    Саҥгаж гыч Клим рашкалтыш. Г. Матюковский Клим ударил его по лбу.
    – Чарне, ит толаше! Мый шкендым рашкалтем! М. Шкетан – Перестань, не шуми! Я тебя самого ударю!
4. перен. стрелять, выстрелить из чего-либо, сразить выстрелом
    – А тый пычалет дене мом рашкалтышыч? – А ты кого подстрелил из своего ружья?
    – Ондак иктым, весым, кумшым шуҥгалтарышым. Вара утлен кудалаш тӧчышыжым рашкалтышым. А. Юзыкайн – Сперва свалил одного, другого, третьего. Затем сразил выстрелом наповал пытавшегося спастись на коне.
Сравни с: лӱяш
Составные глаголы:
рашкалтен колташ