рашкалтараш
рашкалтараш
-ем
1. перен. говорить громко
    Ончо кузе выступатла, рашкалтара веле. Смотри, как выступает, гремит только.
2. перен. заливаться, залиться (громким смехом, пением)
    Чыла агытан-шамыч, кашта гыч волыде, ӱмбала-ӱмбала рашкалтараш тӱҥальыч. Д. Орай Все петухи, не спускаясь с насеста, стали громко петь друг за другом.
3. перен. сразить наповал кого-либо
    – Сидор Кузьмич, пычалым кондымыда арам лийын огыл, ик лудым рашкалтарышда. П. Эсеней – Сидор Кузьмич, не зря вы принесли ружьё, одну утку сразили наповал.
Составные глаголы:
рашкалтарен пуаш