пышкырыме
пышкырыме
1. прич. от пышкыраш
2. прил. относящийся к фырканью, связанный с фырканьем, фырканья
    Коклан шогертен чонештен эрта, да адак чыла шыплана, тер йӱк да имне пышкырыме йӱк гына шокта. А. Эрыкан Изредка пролетает сорока, и опять всё затихает, слышны только скрип саней и фырканье лошадей.
3. в знач. сущ. фырканье
    Ен йӱкым, орван нелын кочыртатымыжым да имне пышкырымым колын, содор чиен, хуторышто илыше-влак уремышке лектыт. «Ончыко» Услышав голоса людей, тяжёлый скрип телег и фырканье лошадей, хуторяне, спешно одевшись, высыпают на улицу.