пышкырыме 1. прич. от пышкыраш 2. прил. относящийся к фырканью, связанный с фырканьем, фырканья Коклан шогертен чонештен эрта, да адак чыла шыплана, тер йӱк да имне пышкырыме йӱк гына шокта.А. Эрыкан Изредка пролетает сорока, и опять всё затихает, слышны только скрип саней и фырканье лошадей. 3. в знач.сущ. фырканье Ен йӱкым, орван нелын кочыртатымыжым да имне пышкырымым колын, содор чиен, хуторышто илыше-влак уремышке лектыт.«Ончыко» Услышав голоса людей, тяжёлый скрип телег и фырканье лошадей, хуторяне, спешно одевшись, высыпают на улицу.