мурыкташ
мурыкташ
Г.: мырыкташ
-ем
1. понуд. от мураш
2. шуметь, звенеть, бренчать, греметь чем-либо
    Йыҥгырым мурыкташ звенеть звонком.
    Василий Александрович, шинчырым мурыктен, изи капкам почо. С. Чавайн Василий Александрович, гремя цепями, открыл калитку.
    Орина, ведражым мурыктен,ончыкыла ошкыльо. «Марий ӱдыр.» Орина, бренча вёдрами, зашагала вперёд.
3. перен. разг. ударить, стукнуть, хлопнуть, шлёпнуть кого-либо
    Шӱргӧ гыч мурыкташ ударить по лицу.
    – Ворым от кучо гын, пытарат! Тоям налын, туп воктенже мурыкташ кӱлеш, – кумшыжо урмыжеш. «У вий» – Если вора не поймать, погубят! Взяв палку, надо стукнуть по спине, – басит третий.
4. Г.
перен. ускакать, убежать
    Ялжы веле кагакын кайы – мырыктыш. Пятки только засверкали – побежал.
Идиоматические выражения:
нерым мурыкташ