муралтме
муралтме
1. прич. от муралташ
2. в знач. сущ. звук, звон, бренчание, лязг, бряканье, бряцанье
    Муралтмым колаш слышать звон.
    Янда муралтме шофёр пылышыш солныш. «Ончыко» Шофёру послышалось звяканье стекла.