мунчалтыкташ
мунчалтыкташ
-ем
1. понуд. от мунчалташ
2. катать, катить; покатать, покатить кого-что-либо (на лыжах, санках)
    Пӧръеҥ йоча-влак йолан ий волеш Микакым мунчалтыктынешт, тудым шкешт дек ӱжыт. Я. Элексейн Мальчики хотят покатать Микака на ледяном корыте, зовут его к себе.
    (Сакар) луй йоктарыме лум пале дене ечыжым мунчалтыкташ тӱҥале. С. Чавайн Сакар свои лыжи покатил по следу куницы.