мо-гынат Г.: ма-гӹнят 1. неопр.межд. что-либо, что-то, что-нибудь; указывает на неизвестный предмет или явление – Уке, корнеш мо-гынат лийын.Й. Ялмарий – Нет, что-нибудь случилось на дороге. – Те вет эре тыге: ончыч мом-гынат ыштен кудалтеда да вараже ойгырен коштыда.«Ончыко» – У вас ведь всегда так: сначала сотворите что-либо, а затем переживаете. 2. вводн.сл. всё же, тем не менее, всё-таки Мо-гынат, калык вашке ыш шыплане.М.-Азмекей Всё же народ не скоро успокоился. Мо-гынат, воктекем шинчеш да умылтараш тӱҥалеш.В. Сапаев Тем не менее, садится ко мне и начинает объяснять. – Но Виталий манын лӱмдаш – ялысе семын лектеш, мо-гынат, те интеллигентный еҥ улыда.Й. Ялмарий – Но называть Виталием – звучит по-деревенски, всё же, вы интеллигентный человек.