чулан
чулан
Г.: цылан
1. чулан (тӱрлӧ арверым аралаш пӧртеш але пӧртӧнчылан ыштыме пӧлем)
    Изи чулан маленький чулан, чуланчик
    окнадыме чулан чулан без окна.
    Чулан гыч эр лӱштыш шӧрым пурто. В. Косоротов Занеси из чулана молоко утренней дойки.
2. чулан, кухня (кочкышым ямдылкалаш келыштарыме коҥга ончылсо изи пӧлем)
    Матра колышт шинча, коклан-коклан чуланыш ончалеш. П. Корнилов Матра сидит и слушает, время от времени поглядывает в кухоньку.
3. в поз.опр. чуланный, чулана; относящийся к чулану
    Чулан омса дверь в чулан
    чулан окна чуланное окно
    чулан пырдыж стенка чулана.