чарныдыме
чарныдыме
Г.: цӓрнӹдӹмӹ
1. прич. от чарнаш
2. прил. бесконечный, беспрестанный; беспрерывный; не имеющий предела
    «Чарныдыме сӧй» манын, йӧратыме ӱдыремат, «таҥем огеш тол» манын, марлан каен вес еҥлан. Г. Микай Подумав, что «война бесконечная», моя любимая девушка, думая «друг мой не вернётся», вышла замуж за другого.
    Пылышлан чарныдыме мӱгырымӧ йӱк шокта. Н. Лекайн До ушей доносятся звуки беспрестанного рёва.
Сравни с: мучашдыме, кӱрылтдымӧ