чарка Г.: цӓркӓ 1. чарка, рюмка, стопка; небольшой сосуд для вина, водки Арака чарка чарка для вина. Эрбылат кок чаркаш аракам темыш.А. Мурзашев Эрбылат налил в две чарки вино. Ӱстембалне ястарыме стакан, чарка да кленча-влак чолгыж шогеныт.И. Васильев На столе блестели пустые стаканы, рюмки и бутылки. 2. в поз.опр. чарочный, чарки; относящийся к чарке Кудыштыжо – чарка йӱк, уремыште – гармонь йӱк.С. Чавайн В домах – звон (букв. звуки) чарок, на улице – звук гармони. Микитан кок шинчажат чарка пундаш гай кугемын.М.-Азмекей У Микиты оба глаза расширились, как дно чарки.