чарка
чарка
Г.: цӓркӓ
1. чарка, рюмка, стопка; небольшой сосуд для вина, водки
    Арака чарка чарка для вина.
    Эрбылат кок чаркаш аракам темыш. А. Мурзашев Эрбылат налил в две чарки вино.
    Ӱстембалне ястарыме стакан, чарка да кленча-влак чолгыж шогеныт. И. Васильев На столе блестели пустые стаканы, рюмки и бутылки.
2. в поз.опр. чарочный, чарки; относящийся к чарке
    Кудыштыжо – чарка йӱк, уремыште – гармонь йӱк. С. Чавайн В домах – звон (букв. звуки) чарок, на улице – звук гармони.
    Микитан кок шинчажат чарка пундаш гай кугемын. М.-Азмекей У Микиты оба глаза расширились, как дно чарки.