чарга
чарга
Ⅰ
Г.: царга
пронзительный, визгливый; звонкий; резкий на слух (о голосе, звуке)
Вӱдтӱрлаште кӱседык-влакын чарга йӱкышт шергылтеш. М.-Азмекей На берегах слышны звонкие голоса чибисов.
Поезд чарга йӱкым луктын, верже гыч тарваныш. В. Орлов Поезд, издав пронзительный звук, тронулся с места.
Ⅱ
диал. сухая пихта с ветвями
Чарга – кошкышо йошкар иман нулго. Чарга – сухая пихта с красной хвоей.
Смотри также: чодыркан