чарагутан
чарагутан
1. голозадый; тот, кто с голым задом
    – Керемет! Чарагутан! – Мексон омаш ончылно кийыше пу моклакам налят, ужава ӱмбак шуэн колтыш. А. Асаев – Кереметь! Голозадая! – Мексон, взяв лежащую около шалаша деревяшку, бросил в лягушку.
2. перен. бедный; нищий
    Пожар деч вара чарагутан кодна. После пожара мы остались нищими.