тӱҥалдыме
тӱҥалдыме
Г.: тӹнгӓлдӹмӹ
1. прич. от тӱҥалаш
2. прил. нетронутый, непочатый, целый
    Тӱҥалдыме кинде целый хлеб
    тӱҥалдыме мешак непочатый мешок.
    Ӱстембалне тӱҥалдыме мелна терке шинча. Д. Орай На столе стоит нетронутая тарелка блинов.
    Теве, туныктышо таҥем, тыланет тӱҥалдыме паша! М. Шкетан Вот тебе, товарищ учитель, непочатая работа!