тӱрвычмӧ
тӱрвычмӧ
Г.: тӹрвӹцмӹ
1. прич. от тӱрвынчаш
2. в знач. сущ. чиханье
    Тӱрвычмӧ да кокырымо годым черле еҥ умшажым шовыч дене петырышаш. «Мар. ком.» Больной при чиханье и кашле должен прикрывать рот носовым платком.
Сравни с: тӱрвынчыш