тӱнчыктарыме 1. прич. от тӱнчыктараш 2. в знач.сущ. изведение, мучение, истязание, терзание А калык чоным кӧргӧ гычак религий да тӱрлӧ ырымын тӱнчыктарымыжым нуно ончыктыде коденыт.С. Эман Но они не показали изведение души народа изнутри религией и разными суевериями.