туманлыме
туманлыме
1. прич. от туманлаш
2. в знач. сущ. брань, ругань, перебранка, шум, скандал, ссора
Ӱдырамаш-влакын туманлымышт, ӱчашымышт лугыч лие. А. Юзыкайн Ругань, спор женщин прервался.
Туманлымышт годым Илья Тропинлан мушкындым рӱзен. Д. Орай Во время ссоры Илья грозил Тропину кулаком.
Сравни с: туманлымаш