тужмо
тужмо
1. прич. от тужаш
2. в знач. сущ. крик, громкий разговор; шум
    (Лудо-влакын) ларт-ларт ларткыктыме йӱкыштӧ нунын (вате-влакын) тужмыштым колашат ок лий. М. Евсеева В шуме от кряканья уток даже нельзя услышать громкого разговора женщин.
Сравни с: кычкырыме, тужмаш
3. в знач. сущ. крик; ругань, ругательство
    Ӱдыр-влак ача-аваштын тужмыштым, ик пылышыш пуртен, весыш луктын колтат. Ю. Артамонов Девочки ругань родителей пропускают мимо ушей.
Сравни с: вурсымо