тоҥ-тоҥ
тоҥ-тоҥ
1. подр.сл. – подражание звону, звонкому звуку удара, стука и т.д..
    Чодыраште пушеҥгым пералтыме тоҥ-тоҥ шоктыш. В лесу раздался звон от удара по дереву.
    Шемеч кува Акнашым ончалеш да, нимом пелештыде, тоҥ-тоҥ-тоҥ тошкалын лектын кая. С. Чавайн Старуха Шемеч глянула на Акнаша и, ничего не говоря, звонко ступая, ушла.
2. нар. крепко-накрепко
    Йӱштӧ тольо. Вӱдыжгӧ мландым тоҥ-тоҥ кылмыктыш. Д. Орай Наступили морозы. Крепко-накрепко заморозило влажную землю.