вӱдыжгышӧ
вӱдыжгышӧ
Г.: вӹдӹжгӹшӹ
1. прич. от вӱдыжгаш
2. прил. влажный, сырой
    – Шоҥго оза мыйым марлан пуа, – вӱдыжгышӧ изи солыкшо дене шинчавӱдшым ӱштылшыжла увертарыш тудо (Пиалче). А. Юзыкайн – Старик хозяин меня выдаёт замуж, – сообщила Пиалче, вытирая слёзы влажным белым платочком.