ӰМЫРЫМ
ӰМЫРЫМ ШУКТАШ
разг., экспрес. (букв. жизнь доводить, довести).
Доживать, дожить свой век, свою жизнь; умирать, умереть.
    (Пакий:) − Аважат колен колтыш. Порым уждеак ӱмыржым шуктыш. В. Горохов. Кугезе муро. (Пакий:) – И мать его умерла. Дожила свой век, не увидев в жизни хорошего.
    Савли кува – шучката еҥ. Ынде вашке ӱмыржым шукта гынат, еш кокла илышым шыматен, пырден ок иле. О. Шабдар. Ӱдырамаш корно. Старуха Савли – страшный человек. Хотя она доживает свой век, не живёт, лелея, оберегая жизнь внутри семьи.
    Вара пытартыш гана (Верушын эргыже) тӱням ончалаш шинчажым каралтыш да нигунам почдымашын кумалтыш. – Ӱмыржым шуктыш, – шоктыш Вера, вара пудешт кайыме гай шортын колтыш. Н. Лекайн. Кӱртньӧ вий. Потом (сын Веруш) раскрыл глаза, чтобы в последний раз увидеть свет, и закрыл их навсегда. – Умер, – произнесла Вера, затем внезапно (букв. будто разорвалась) зарыдала.